Συλλέκτης Σωτήρη Χασάπη

Euler’s conjecture, a theory proposed by Leonhard Euler in 1769, hung in there for 200 years. Then L.J. Lander and T.R. Parkin came along in 1966, and debunked the conjecture in two swift sentences. Their article — which is now open access and can be downloaded here — appeared in the Bulletin of the American Mathematical Society. If you’re wondering what the conjecture and its refutation are all about, you might want to ask Cliff Pickover, the author of 45 books on math and science. He brought this curious document to the web last week.

Πηγή: The Shortest-Known Paper Published in a Serious Math Journal: Two Succinct Sentences | Open Culture

https://www.geogebra.org/classic/tppa7jje

Ο ρυθμός μεταβολής της διεύθυνσης του εφαπτόμενου διανύσματος δίνει την καμπυλότητα της καμπύλης, όταν η παραμέτρησή της είναι σε μήκος τόξου.

Με το κριτήριο ν-οστής παραγώγου ή γενικευμένο κριτήριο παραγώγου μπορεί να καθοριστεί πότε τα κρίσιμα σημεία μίας συνάρτησης είναι μέγιστα, ελάχιστα ή σημεία καμπής για μία μεγάλη ομάδα συναρτήσεων
Έστω \(f\) μία πραγματική συνάρτηση σε ένα διάστημα \(c\in I = (a,b)\subset \mathbb{R}\) και \(n\geq 1\) φυσικός αριθμός.

Αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν όλες οι παράγωγοι της συνάρτησης \(f\) και είναι μηδέν \( f^{n}(c) =0\) ενώ η \(n+1\) παράγωγος δεν είναι μηδέν.

$$ f'(c) = \cdots =f^{(n)}(c) = 0\quad \text{and}\quad f^{(n+1)}(c) \ne 0$$

Υπάρχουν οι εξής περιπτώσεις για το \( c\in I\).

Αν \(n\) περιττός και \( f^{(n+1)}(c) < 0\) ,τότε \( c \) σημείο τοπικού μεγίστου.

Αν \(n\) άρτιος και \( f^{(n+1)}(c) < , > 0\) ,τότε \( c \) σημείο καμπής.

Αν (n) περιττός και \( f^{(n+1)}(c) > 0\) ,τότε \( c \) σημείο τοπικού ελαχίστου.